We hebben je hulp echt keihard nodig om een kamelen opvang voor zieke, zwakke en kreupele kamelen te starten.
Luister naar je hart: zonder jou kunnen we niets doen.
Hoe je kan helpen vind je hier: http://feel-the-desert.com/kamelen.
Of in het Engels: http://feel-the-desert.com/camel
Bij voorbaat, heel veel dank voor je donatie en het bekendmaken van dit project!
Ik heb het in dit blog altijd over 'kamelen' omdat ze hier zo worden genoemd. Uiteraard zijn het in feite dromedarissen...

dinsdag 4 oktober 2011

12 september: omheining, vervolg...

Vandaag zijn de jongens weer vroeg en hard aan de slag gegaan. Het is nog steeds ontzettend warm, maar er wordt flink getimmerd. De spijkers vliegen er doorheen.
En het resultaat mag er zijn: aan het einde van de dag staat de omheining er!
...
Een mooie, houten omheining rond de toekomstige kamelenopvang!
...
Dezelfde avond gaan we met de pick-up van Hamid's vader op pad. 
We gaan gaas kopen om de omheining af te maken.
...
Een pick-up vol met gaas!


zondag 25 september 2011

11 september: palen in de grond...

Nu de gaten in de grond zijn gegraven kunnen de houten palen van de omheining worden geplaatst.

De palen worden met cement in de gaten vastgezet. Zodoende zal de omheining echt stevig worden.
Het zijn nog maar een paar stukken hout, die boven de grond uitsteken. Maar jeetje, wat een verschil! Je kan nu echt iets 'zien', het word tastbaar...
...
Houten palen in de grond...
...
...
... stevig met cement vastgezet!
...
Morgen kunnen we verder, de houten planken aan de balken vast timmeren!
Heel veel dank aan iedereen die in dit project van een kamelenopvang geloofd en een donatie heeft gedaan. Zonder jullie zou dit natuurlijk allemaal niet mogelijk zijn.

Wil jij ons ook helpen? Kijk dan op http://feel-the-desert.com/kamelen of in het Engels, http://feel-the-desert.com/camel 
Een piepkleine of een grote bijdrage, alles is van harte welkom! Zeg het voort!!!

10 september: gaten graven in een keiharde woestijngrond...

Eindelijk is het zover! Het hout voor de omheining is nu gekocht en de bouwvakkers zijn weer terug in Nuweiba. We kunnen weer verder: beginnen om de omheining te plaatsen!

De hele dag is men bezig geweest om gaten te graven waarin de palen van de omheining moeten komen.
Wat een ontzettend zwaar werk: de grond is kei en keihard, de zon brand als vuur uit de hemel.
Er is nergens in de omgeving het kleinste plekje schaduw te bekennen... Nu nog niet.
Maar na een dag werk zijn toch alle gaten gegraven.
...
Om de 2,70 m een gat: dat zij er heel wat!
...

5 september: hout kopen voor de omheining van de kamelenopvang...

Er moet een omheining komen rondom het terrein voor de kamelenopvang.
En daarvoor hebben we hout nodig. Hout is schaars in de woestijn... dus prijzig.
Eerst hebben Rached en Hamid hier in Nuweiba naar de prijzen van het hout geïnformeerd en later ook in Dahab, zo'n 70 kilometers ten zuiden. In Dahab was het goedkoper, dus zijn we op een avond met de pick-up van Hamid's vader naar het zuiden gegaan. Op naar de houtzagerij!

Ja, het is toch een hele andere wereld, hier in zuid Sinaï! Je kan gerust 's avonds naar de houthandel/-zagerij gaan, zonder afspraak! Voor vertrek hadden we precies uitgerekend hoeveel balken en hoeveel planken we nodig hebben.

Eenmaal bij de timmerman aangekomen moest ik buiten, in de pick-up blijven zitten. Niets heeft hier een vaste prijs, dus wanneer ik als Nederlandse mijn snoet laat zien denkt men 'oh, het is voor een buitenlander, dan kunnen we wel veel meer vragen'.
 ...
Ik wacht buiten, tijdens de prijsonderhandelingen.
...
Rached en Hamid zijn eerst naar binnen gegaan, en na een lange tijd onderhandelen over een definitieve prijs mocht ik ook naar binnen komen. Vervolgens moest het hout op lengte gezaagd worden, onder omstandigheden waar iedere arbo-inspecteur beroerd van zou worden...
...
Avondwerk in de houtzagerij...
...
Na een tijdje is al het hout uiteindelijk op lengte gezaagd, het word nog eens nageteld en vervolgens op de pick-up geladen.
...
Het hout is gezaagd, het kan op de pick-up geladen worden.
...
De houtlading word vakkundig vastgebonden achterop de pick-up.
...
De balken en planken mogen onderweg niet gaan schuiven en worden stevig vastgebonden.
...
Dan is het tijd om weer terug te rijden naar Nuweiba. En onderweg te dromen en uitvoerig te praten over een mooie, stevige, houten omheining rond de toekomstige kamelenopvang!

Heel veel dank voor iedereen die ons helpt om deze droom van een kamelenopvang tot werkelijkheid te maken!!!











vrijdag 9 september 2011

Eind augustus: Eid, de Arabische bouwvak...


Het ligt eventjes stil... maar het wortelt door!

De Ramadan is nu afgelopen... en de metselaars, die hier oorspronkelijk niet vandaag komen, zijn allen op bezoek bij hun families. Want het is Eid, het Suikerfeest. Alles ligt dus nu een beetje stil... Maar de stekken in mijn logeerkamer (cf. 24 augustus) zijn rustig aan het wortelen. Dat komt wel goed!
...
De stekken staan rustig te wortelen... het kunnen bomen worden!

28 augustus: meer groen!


Bougainvillea's in de grond...

Rached heeft een aantal jongen Bougainvillea's gekregen. We schaffen een kruiwagen, schoppen en pikhouwelen aan. Het is ontzettend zwaar werk om gaten te graven waar die geplant kunnen worden, de ondergrond is een en al kei en het is snik en snikheet. Geen plekje schaduw nog... Maar de jongens zijn enthousiast: hun enthousiasme kan bergen verplaatsen!

Kijk, hier staan de Bougainvillea's, in de grond.
...
We hopen dat deze struiken heel veel bloemen mogen krijgen!
Later op de dag is ook het waterreservoir voor het eerst helemaal gevuld. Een tankwagen heeft 8m2 water gebracht.
Er moet nog ontzettend veel gebeuren voordat hier daadwerkelijk kamelen rondlopen, maar er is een heus begin gemaakt! We hebben je hulp echt hard nodig om verder te kunnen, iedere bijdrage, hoe groot of hoe klein is echt van harte welkom!!!
...
Bougainvillea's bij zonsopkomst. Mooi, he, hoe alles dan rood kleurt!

24 augustus: en nu moet er groen komen!


Er is grond, er is water... nu nog bomen!

Nu er water is willen Rached en Hamid zo snel mogelijk bomen gaan planten voor schaduw in de toekomst. Er is hier geen tuinder of tuincentrum in de buurt, dus gaan we zelf maar stekken!
Mijn logeerkamer word hiervoor in beslag genomen. Maar dat is niet erg: ik heb toch geen visite op dit moment!
 
Stap 1: ophalen van lege flessen. Dat is goed voor de zwerf-afvalproblematiek! Zakken vol met lege waterflessen belanden in mijn tuin. 
...
'He, iets nieuws!', denkt mijn puppy. 'Wat zou daar nou in kunnen zitten?' 
Mijn puppy vind het allemaal wel erg spannend. Het is nog best wel een hele klus om al die flessen met water te vullen.
...
De flessen worden gevuld en belanden in mijn logeerkamer...
Stap 2: het groen komt eraan! Rached wil stekken maken van een heel snel groeiende boom, zodat er zo spoedig mogelijk schaduw komt rond het terrein. De jongens brengen het groen en gaan aan de slag om stekken te maken.
...
De stekken worden gemaakt, onder toezicht van mijn puppy.
Stap 3: de stekken gaan in het water. Mijn logeerkamer staat nu helemaal vol! We hopen vurig dat zoveel mogelijk takken gaan wortelen. 
...
Er is nog nooit zoveel groen in mijn huis geweest... En nu: wortelen maar!

18 augustus: bulldozer bis...


De bulldozer komt opnieuw...

De bulldozer word opnieuw ingeschakeld om het nieuwe stukje grond vlak te maken. Ook word het reeds aangeschafte stuk grond een beetje bijgewerkt. Alles moet perfect zijn!
In totaal is er nu een stuk van 1200m2 gereed voor de kamelen opvang.
...
De bulldozer maakt het nieuwe stuk grond vlak.

17 augustus: we breiden uit...


Toch wat groter denken...

Bij nader inzien wil Rached nog een stukje grond erbij kopen. Hij is bang dat de grondprijs flink zal stijgen als er eenmaal gebouwd is. En ja hoor, hij heeft gelijk: de grondprijs is al een klein beetje hoger dan de eerste keer. Uiteraard word ook deze aankoop met een officieel contract vastgelegd.
In totaal beschikken de jongens nu over een stuk grond van 1200m2 om de opvang te bouwen.

13 augustus: er word een waterreservoir gebouwd...


Eerst moet er water komen...

Op 13 augustus, bij het krieken van de dag (overdag is het immers ontzettend warm, met temperaturen boven de 40 graden) gaat de metselaar aan de slag. Hij gaat een waterreservoir van 9m2 bouwen.
Cement, zand, water, … alles moet ter plekke gebracht worden. Heel grappig om stil bij te staan: je moet eerst water brengen om een waterreservoir te bouwen. Dat doet me denken aan de grap over de hijskraan die nodig is om een hijskraan in elkaar te zetten! ;-)

Na een dag werken is het waterreservoir gebouwd. De buitenkant word eerst netjes af gestuukt. Het geheel moet meerdere keren vochtig gemaakt worden zodat het niet gaat scheuren.
...
De metselaar in actie!
...
De buitenkant is nu afgewerkt

...
Alles word grondig geïnspecteerd!

De dag erop word de binnenkant afgewerkt en vochtig gehouden. Er kan nu water in!
Eerst word het voor 1/3 gevuld zodat het rustig kan harden en niet uit elkaar barst als het voor het eerst word gevuld.
...
Water!!! Nu kan er leven komen op dit dorre, droge stuk land!

12 augustus: de bulldozer gaat aan de slag...


De grond word bruikbaar gemaakt

De dag na het ondertekenen van het koopcontract regelen Rached en Hamid een bulldozer om het terrein vlak en schoon te maken. De stofwolken die daarbij ontstonden waren kilometers in de ronde zichtbaar. 
... 
de bulldozer aan de slag, wat een stof!!!
Een paar uur lang is de bulldozer bezig geweest. Onder nauw toezicht van Rached en Hamid. Hier nog een beetje... en daar nog wat! Het zijn perfectionisten!
...
alles moet perfect zijn!

Ook heeft de bulldozer een toegangsweg gemaakt, zodat de tankwagen met water makkelijk het terrein op kan. Wat een verschil, hoe het er vanochtend nog uit zag!

Rached is dolgelukkig. Er moet nog ont-zet-tend veel gebeuren, maar het begin is er nu echt.
Diezelfde avond gaan de jongens op pad om een metselaar te vinden die een waterreservoir kan bouwen. Ook hier wordt vanzelfsprekend flink onderhandeld, je kan iedere cent immers maar één keer uitgeven!

11 augustus: er word een stuk grond aangeschaft in Nuweiba...


Een stuk grond voor de kamelenopvang

Eerst is een stuk grond van 900m2 aangeschaft. Een droog stuk grond, onregelmatig en met met grote keien bezaaid.
Het terrein ligt vlak bij het dorp, aan de voet van de granieten bergketen, daar waar de woestijn begint. Het kijkt uit over de golf van Aqaba.
...
Hier komt de kamelenopvang!
Er is flink gediscussieerd en onderhandeld, zoals bedoeïenen dat kunnen... Om er zeker van te zijn dat alles echt officieel gaat hebben wij eerst een blanco verkoopcontract gehaald.
Tadaa! Hier is het koopcontract.
...
Een officieel koopcontract voor de grond!
Dit is een historisch moment.  
...
Het koopcontract is in goede handen!

Rached (rechts) en Hamid (links) staan hier op de foto, net voordat het koopcontract word getekend.
Het contract is trouwens getekend in de aanwezigheid van 2 getuigen. De jongens nemen geen enkel risico... zo kan er echt geen enkel misverstand ontstaan in de toekomst!

Een initiatief om een kamelen opvang te starten in Nuweiba, zuid Sinaï, Egypte


Oh, ik heb het in dit blog de hele tijd over kamelen (djamel in het Arabisch, camel in het Engels) maar technisch gezien zijn het natuurlijk dromedarissen!
...
Bedoeïenen en kamelen: een lange geschiedenis...

Rached is een jonge bedoeïenenman van de Tarabinstam, zonder scholing, maar met een groot hart en een enorme liefde voor dieren in het algemeen, en kamelen in het bijzonder. Rached had het al tijden over zijn droom om een kamelen opvang te creëren. Kamelen zijn zijn lust en zij leven en zijn liefde. Hij weet er ontzettend veel van af. Hij kan van ieder kameel dat hier rondloopt (dat zijn er best veel!) de genealogie vertellen, de karakteristieken van de ouders, de eigenaar... Ook wat opvoeden en omgang met de kamelen is zijn kennis groot. En zijn liefde...
...
Rached, een bedoeïen van de Tarabin stam uit Nuweiba.

Diezelfde passie deelt hij met zijn beste vriend Hamid. Die twee hebben elkaar wat dat betreft wel gevonden! Men zegt dat vrouwen veel praten? Nou, deze twee gabbers kunnen er ook wat van. En dat praat dat de héle dag... over kamelen, uiteraard! Ach ja, andere mensen hebben het over hun auto of hun playstation!
...
Rached en zijn beste vriend: Hamid.

Rached schrijft alleen Arabisch, heeft geen computer of bankrekening. Ik help hem graag om zijn droom en project werkelijkheid te maken en er bekendheid aan te geven. Niet alleen omdat hij mijn beste vriend is, hier in zuid Sinaï waar ik woon, maar omdat er geen enkele vorm van opvang is voor zieke dieren van arme families. En ook geen goede veearts in honderden kilometers in de ronde. Het is echt geen overbodige luxe om de dieren te helpen. Het enige alternatief is tot nu aan toe het slachthuis... Daar wil Rached graag verandering aan brengen. En terecht!

Een kamelendroom

Een opvang maken voor zwakke, zieke en kreupelen kamelen: fantastisch!
Maar hoe start je zo'n project zonder één cent op zak? Na de revolutie in Egypte eerder dit jaar is het toerisme – enige bron van inkomsten voor de bedoeïenen – totaal weggevallen. De jongens zeggen vaak tegen mij: 'maar hier gebeurd toch niets, waarom blijven de mensen toch weg?' Zij hebben absoluut gelijk: het is hier rustig en veilig ondanks wat de westerse media jullie daar over verteld. De meeste bedoeïenen hebben sinds het begin van het jaar zo goed als geen inkomsten gehad omdat de toerist weg bleef.
Dus een kamelen opvang starten: een droom.

De droom gaat de wereld in...

Begin augustus heb ik voor het eerst over Rached's droom op internet geschreven. Als je enkel Arabisch schrijft en geen computer of digitale camera hebt is het toch verdraaid moeilijk om gehoor aan je plannen, projecten en dromen te geven. Zodoende schrijf ik voor hem.
Aanleiding om nu écht iets op poten te zetten was opnieuw een doodgereden kameel langs de weg. Een jong kameel. Dat was op 5 augustus. Toen werd mij gevraagd of ik er foto's van kon nemen. Natuurlijk kon ik dat. Geen prettig gezicht, absoluut niet leuk om digitaal vast te leggen. Ik heb het geeneens over de geur met een temperatuur boven de 40°C...
Dezelfde middag reden we even langs Medina, Nuweiba's Egyptisch wijk. Daar, echt bij iedere vuilnisbak: kamelen. Op straat, overal liepen zij door de vuilnis en de rotzooi te struinen.
Kort daarna heb ik deze foto's en een oproep op internet geplaatst. Want echt, het is nu wel eens tijd dat iemand hier iets voor de kamelen gaat doen.
Rached's droom ging via de digitale weg de wijde wereld in...
...
Rached's kamelenproject is nu zichtbaar op internet
'Kamelen... daar geeft niemand toch om?' Dat is wat Rached mij, een beetje sceptisch kijkend, vertelde.
Natuurlijk is voor een westers iemand het lijden van kamelen wat 'ver van zijn bed'. Maar toch, ik was er van overtuigd dat er wel dierenliefhebbers waren die hem zouden helpen. En die waren er ook!!! Gelukkig!
Het verhaal van Rached's droom werd nog verder verspreid dankzij een artikel van Irene van de Zwaan in HP de tijd. Vervolgens schreef Erna van der Ploeg erover in verschillende weblogs (www.nieuwslog.nl, www.telegraaf.nl/wuz, www.nujij.nl). Zij gaf ons talloze tips en bracht ons in contact met fantastische mensen, die bereid zijn om Rached te helpen. Uit de bodem van mijn hart wil ik hen allen bedanken.
En... er kwam een beetje geld binnen! Fantastisch! Zelf geef ik 20 euro voor iedere deelnemer aan de woestijnreizen die ik hier in zuid Sinaï – waar ik woon – organiseer.

Van droom naar werkelijkheid!

Rached en zijn beste vriend Hamid stonden versteld toen er wat geld werd overgemaakt! Zo ontzettend blij dat er toch iemand om kamelen geeft. Hier volgt wat er met het geld dat we tot zover hebben ontvangen is gebeurd.

Bedoeïenen en kamelen: de huidige situatie in zuid Sinai, Egypte

Een kamelenopvang in Nuweiba, zuid Sinaï???
Het idee om zieke, kreupel of zwakke kamelen op te vangen en te helpen is ontstaan in Rached's hoofd, een zeer betrokken, integere jonge bedoeïenenman van de Tarabinstam, wonend in Nuweiba, zuid Sinaï, Egypte.
Rached schrijft alleen Arabisch, heeft geen computer of bankrekening. Ik help hem graag om zijn droom en project werkelijkheid te maken en er bekendheid aan te geven. Niet alleen omdat hij mijn beste vriend is, hier in zuid Sinaï waar ik woon, maar omdat er geen enkele vorm van opvang is voor zieke dieren van arme families. En ook geen goede veearts in honderden kilometers in de ronde. Het is echt geen overbodige luxe om de dieren te helpen. Het enige alternatief is tot nu aan toe het slachthuis... Daar wil Rached graag verandering aan brengen.

Bedoeïenen, kamelen, woestijn...
Traditioneel (en tot kort geleden) waren de bedoeïenen uit zuid Sinaï nomaden. Met hun kuddes geiten en hun kamelen trokken zij door de woestijn, van plek tot plek. Als er niets meer te grazen was werd de geitenharentent opgebroken en elders neergezet, waar de dieren wel weer konden eten.
Door het steeds droger wordend klimaat is het bijna niet meer mogelijk voor de bedoeïenen om zo nog te leven. Klimaat veranderingen zijn hier helaas goed merkbaar... Daarnaast doet de Egyptische overheid er alles aan om deze nomaden te vestigen, zodat ze beter onder controle gehouden kunnen worden. Last but not least, Jeeps en Toyota's vervangen tegenwoordig de kamelen: een moderner vervoermiddel. De levenswijze van de bedoeïenen is drastisch veranderd de laatste tientallen jaren.

Toerisme is tegenwoordig zo'n beetje de enige bron van inkomsten van de bedoeïenenbevolking. De kamelen worden dan ook gebruikt om door de mooie woestijn te trekken met toeristen. Sinds de revolutie, begin van dit jaar zijn de toeristen weggebleven en zijn de inkomsten geheel weggevallen. De situatie is dramatisch, en dat terwijl het hier al die tijd rustig en veilig is gebleven, in tegenstelling tot wat men via de westerse media heeft kunnen horen. De bedoeïenen hebben er voor gezorgd dat hun leefomgeving al die tijd rustig en veilig is gebleven. Niets te merken van onrust hier...

s' Zomers laten sommige bedoeïenen die zich aan de kust hebben gevestigd hun kamelen los. Omdat de armoede dit jaar groter is dan anders kunnen de meeste families het voer gewoon niet meer betalen. Er is echt niets meer te grazen, de groene valleien zijn lang uitgedroogd. De dieren grazen dus niet meer in de woestijn maar struinen in grote getallen langs de vuilnisbakken van het dichtstbijzijnde Egyptisch dorp. Ze eten veel rotzooi en plastic. Je kan je voorstellen hoe gezond het is voor de dieren...
...
Bij iedere vuilnisbak zie je kamelen. Triest.
...
Er lopen er zó ontzettend veel rond, van vuilnisbak naar vuilnisbak...
Velen worden doodgereden, vooral 's nachts: ze slapen heel weinig en kunnen heel plotseling de grote weg oversteken. Als je weet hoe gek de Egyptenaren rijden... Dan valt de enige bron van inkomsten weg voor de bedoeïenen. Een drama voor mens en dier.
...
Alweer een doodgereden kameel langs de weg...
Ook is er geen enkele competente veearts in honderden kilometers in de ronde.

In dit licht is een opvang voor zieke, zwakke of kreupele kamelen écht geen overbodige luxe.
Je begrijpt dat jouw hulp, hoe groot of hoe klein dan ook een enorm verschil kan maken voor het welzijn van de kamelen én bedoeïenenfamilies.

Rached's initiatief is sinds begin augustus het internet op gegaan. http://feel-the-desert.com/kamelen
Velen hebben een donatie gedaan: héél veel dank daarvoor. Een begin is gemaakt maar er moet nog heel veel gebeuren.

Door middel van dit blog wil ik, namens Rached, de voortgang van het project in woord en beeld laten zien. Zo kan je precies zien wat er met je donatie is gedaan. En hopelijk geeft het je zin om nog wat bij te dragen zodat er nog sneller iets gedaan kan worden voor de kamelen en de bedoeïenen!!!