We hebben je hulp echt keihard nodig om een kamelen opvang voor zieke, zwakke en kreupele kamelen te starten.
Luister naar je hart: zonder jou kunnen we niets doen.
Hoe je kan helpen vind je hier: http://feel-the-desert.com/kamelen.
Of in het Engels: http://feel-the-desert.com/camel
Bij voorbaat, heel veel dank voor je donatie en het bekendmaken van dit project!
Ik heb het in dit blog altijd over 'kamelen' omdat ze hier zo worden genoemd. Uiteraard zijn het in feite dromedarissen...

vrijdag 9 september 2011

Een initiatief om een kamelen opvang te starten in Nuweiba, zuid Sinaï, Egypte


Oh, ik heb het in dit blog de hele tijd over kamelen (djamel in het Arabisch, camel in het Engels) maar technisch gezien zijn het natuurlijk dromedarissen!
...
Bedoeïenen en kamelen: een lange geschiedenis...

Rached is een jonge bedoeïenenman van de Tarabinstam, zonder scholing, maar met een groot hart en een enorme liefde voor dieren in het algemeen, en kamelen in het bijzonder. Rached had het al tijden over zijn droom om een kamelen opvang te creëren. Kamelen zijn zijn lust en zij leven en zijn liefde. Hij weet er ontzettend veel van af. Hij kan van ieder kameel dat hier rondloopt (dat zijn er best veel!) de genealogie vertellen, de karakteristieken van de ouders, de eigenaar... Ook wat opvoeden en omgang met de kamelen is zijn kennis groot. En zijn liefde...
...
Rached, een bedoeïen van de Tarabin stam uit Nuweiba.

Diezelfde passie deelt hij met zijn beste vriend Hamid. Die twee hebben elkaar wat dat betreft wel gevonden! Men zegt dat vrouwen veel praten? Nou, deze twee gabbers kunnen er ook wat van. En dat praat dat de héle dag... over kamelen, uiteraard! Ach ja, andere mensen hebben het over hun auto of hun playstation!
...
Rached en zijn beste vriend: Hamid.

Rached schrijft alleen Arabisch, heeft geen computer of bankrekening. Ik help hem graag om zijn droom en project werkelijkheid te maken en er bekendheid aan te geven. Niet alleen omdat hij mijn beste vriend is, hier in zuid Sinaï waar ik woon, maar omdat er geen enkele vorm van opvang is voor zieke dieren van arme families. En ook geen goede veearts in honderden kilometers in de ronde. Het is echt geen overbodige luxe om de dieren te helpen. Het enige alternatief is tot nu aan toe het slachthuis... Daar wil Rached graag verandering aan brengen. En terecht!

Een kamelendroom

Een opvang maken voor zwakke, zieke en kreupelen kamelen: fantastisch!
Maar hoe start je zo'n project zonder één cent op zak? Na de revolutie in Egypte eerder dit jaar is het toerisme – enige bron van inkomsten voor de bedoeïenen – totaal weggevallen. De jongens zeggen vaak tegen mij: 'maar hier gebeurd toch niets, waarom blijven de mensen toch weg?' Zij hebben absoluut gelijk: het is hier rustig en veilig ondanks wat de westerse media jullie daar over verteld. De meeste bedoeïenen hebben sinds het begin van het jaar zo goed als geen inkomsten gehad omdat de toerist weg bleef.
Dus een kamelen opvang starten: een droom.

De droom gaat de wereld in...

Begin augustus heb ik voor het eerst over Rached's droom op internet geschreven. Als je enkel Arabisch schrijft en geen computer of digitale camera hebt is het toch verdraaid moeilijk om gehoor aan je plannen, projecten en dromen te geven. Zodoende schrijf ik voor hem.
Aanleiding om nu écht iets op poten te zetten was opnieuw een doodgereden kameel langs de weg. Een jong kameel. Dat was op 5 augustus. Toen werd mij gevraagd of ik er foto's van kon nemen. Natuurlijk kon ik dat. Geen prettig gezicht, absoluut niet leuk om digitaal vast te leggen. Ik heb het geeneens over de geur met een temperatuur boven de 40°C...
Dezelfde middag reden we even langs Medina, Nuweiba's Egyptisch wijk. Daar, echt bij iedere vuilnisbak: kamelen. Op straat, overal liepen zij door de vuilnis en de rotzooi te struinen.
Kort daarna heb ik deze foto's en een oproep op internet geplaatst. Want echt, het is nu wel eens tijd dat iemand hier iets voor de kamelen gaat doen.
Rached's droom ging via de digitale weg de wijde wereld in...
...
Rached's kamelenproject is nu zichtbaar op internet
'Kamelen... daar geeft niemand toch om?' Dat is wat Rached mij, een beetje sceptisch kijkend, vertelde.
Natuurlijk is voor een westers iemand het lijden van kamelen wat 'ver van zijn bed'. Maar toch, ik was er van overtuigd dat er wel dierenliefhebbers waren die hem zouden helpen. En die waren er ook!!! Gelukkig!
Het verhaal van Rached's droom werd nog verder verspreid dankzij een artikel van Irene van de Zwaan in HP de tijd. Vervolgens schreef Erna van der Ploeg erover in verschillende weblogs (www.nieuwslog.nl, www.telegraaf.nl/wuz, www.nujij.nl). Zij gaf ons talloze tips en bracht ons in contact met fantastische mensen, die bereid zijn om Rached te helpen. Uit de bodem van mijn hart wil ik hen allen bedanken.
En... er kwam een beetje geld binnen! Fantastisch! Zelf geef ik 20 euro voor iedere deelnemer aan de woestijnreizen die ik hier in zuid Sinaï – waar ik woon – organiseer.

Van droom naar werkelijkheid!

Rached en zijn beste vriend Hamid stonden versteld toen er wat geld werd overgemaakt! Zo ontzettend blij dat er toch iemand om kamelen geeft. Hier volgt wat er met het geld dat we tot zover hebben ontvangen is gebeurd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten